– ਐਡਵੋਕੇਟ ਕਿਸ਼ਨ ਸਨਮੁਖਦਾਸ ਭਵਨਾਨੀ ਗੋਂਦੀਆ ਮਹਾਰਾਸ਼ਟਰ

ਗੋਂਦੀਆ ////////////////// ਅੱਜ ਸਾਲ 1964 ‘ਚ ਆਈ ਫਿਲਮ ‘ਦੁਰ ਗਗਨ ਕੀ ਛਾਂ ਮੈਂ’ ਦਾ ਗੀਤ ‘ਕੋਈ ਲੁਟਾ ਦੇ ਮੇਰੇ ਬੀਤੇ ਦਿਨ’ ਸੁਣ ਕੇ ਕਈ ਬਜ਼ੁਰਗਾਂ, ਬਿਪਤਾ ਦੇ ਸ਼ਿਕਾਰ ਅਤੇ ਦੁਖੀ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ‘ਚ ਹੰਝੂ ਆ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉਹ ਸ. ਆਪਣੇ ਬੀਤ ਚੁੱਕੇ ਦਿਨਾਂ ਦੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਵਿੱਚ ਗੁੰਮ ਹੋ ਜਾਣਾ ਜੋ ਰੇਖਾਂਕਿਤ ਹੈ, ਇਹ ਕਰਨ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ, ਜਿਸ ‘ਤੇ ਸਾਡੀ ਨੌਜਵਾਨ ਕੌਮ ਦੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਸੋਚਣ ਦੀ ਲੋੜ ਕਿਉਂ ਹੈ?ਅਜੋਕੇ ਤਕਨੀਕੀ ਯੁੱਗ ਵਿੱਚ ਵੀ ਪੁਰਾਣੇ ਦਿਨਾਂ ਨੂੰ ਸਾਧਾਂ ਨੇ ਚੰਗੇ ਦਿਨ ਦੱਸਿਆ ਹੈ।  ਭਾਵੇਂ ਇਹ ਗੀਤ 1964 ਦਾ ਹੈ, ਭਾਵ ਅੱਜ ਤੋਂ 58 ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ, ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੇ ਬਜ਼ੁਰਗਾਂ ਦੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਕੁਝ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਸਨ, ਭਾਵ ਜਿਵੇਂ-ਜਿਵੇਂ ਸਮੇਂ ਦਾ ਚੱਕਰ ਆਪਣੀ ਤੇਜ਼ ਰਫ਼ਤਾਰ ਨਾਲ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਹਰ ਸਥਿਤੀ ਬਦਲ ਰਹੀ ਹੈ, ਵਿਗਿਆਨ ਤਕਨਾਲੋਜੀ ਦੇ ਡਿਜੀਟਲੀਕਰਨ ਵਿੱਚ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਵਿਕਾਸ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ ਕੁਦਰਤੀ ਹੈ ਅਤੇ ਸਮੇਂ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ, ਪਰ ਅੱਜ ਹਰ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਸੰਯੁਕਤ ਪਰਿਵਾਰ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਪ੍ਰਮਾਣੂ ਪਰਿਵਾਰ ਅਤੇ ਪ੍ਰਮਾਣੂ ਪਰਿਵਾਰ ਤੱਕ ਵਧ ਰਹੀ ਕੁੜੱਤਣ ਨੂੰ ਰੇਖਾਂਕਿਤ ਕਰਦਿਆਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੋਂ ਸਵਾਲ ਪੁੱਛਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ।ਉਹ ਕਿਉਂ ਤਰਸਦਾ ਹੈ ਗੁਜ਼ਰੇ ਦਿਨਾਂ ਨੂੰ?ਕਿਉਂ ਨਾ ਆਪਣੇ ਸੁਭਾਅ ਅਤੇ ਜੀਵਨ ਸ਼ੈਲੀ ਵਿੱਚ ਬਦਲਾਅ ਲਿਆ ਕੇ ਆਪਣੇ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਲਈ ਬੀਤੇ ਦਿਨਾਂ ਦੀ ਮਿਠਾਸ ਲਿਆਈਏ।  ਅੱਜ ਇਸ ਲੇਖ ਰਾਹੀਂ ਅਸੀਂ ਇਸ ਬਾਰੇ ਚਰਚਾ ਕਰਾਂਗੇ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਅਤੀਤ ਨੂੰ ਵਾਪਸ ਲਿਆਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਵਿੱਚ ਮਿਠਾਸ ਲਿਆ ਕੇ ਖੁਸ਼ਹਾਲ ਕਿਵੇਂ ਬਣਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।

ਦੋਸਤੋ, ਜੇਕਰ ਪੁਰਾਣੇ ਦਿਨਾਂ ਦੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰੀਏ ਤਾਂ ਬਚਪਨ ਦੇ ਦਿਨਾਂ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਮੇਰਾ ਮੰਨਣਾ ਹੈ ਕਿ ਹਰ ਕਿਸੇ ਨੇ ਆਪਣੇ ਬਚਪਨ ਦੇ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਆਰਾਮ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ ਹੋਵੇਗਾ, ਹਰ ਕੋਈ ਆਪਣਾ ਬਚਪਨ ਯਾਦ ਕਰਦਾ ਹੈ।ਅਸੀਂ ਸਾਰਿਆਂ ਨੇ ਆਪਣਾ ਬਚਪਨ ਬਤੀਤ ਕੀਤਾ ਹੈ।ਸ਼ਾਇਦ ਹੀ ਕੋਈ ਅਜਿਹਾ ਹੋਵੇਗਾ ਜਿਸ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਬਚਪਨ ਯਾਦ ਨਾ ਹੋਵੇ।  ਬਚਪਨ ਦੀਆਂ ਆਪਣੀਆਂ ਮਿੱਠੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਵਿਚ ਮਾਂ-ਬਾਪ, ਭੈਣ-ਭਰਾ, ਦੋਸਤ-ਮਿੱਤਰ, ਸਕੂਲ ਦੇ ਦਿਨਾਂ ਵਿਚ ਅੰਬ ਦੇ ਦਰੱਖਤ ‘ਤੇ ਚੜ੍ਹ ਕੇ ‘ਚੋਰੀ’ ਅੰਬ ਖਾਣੇ, ਖੇਤ ਵਿਚੋਂ ਗੰਨੇ ਨੂੰ ਪੁੱਟ ਕੇ ਚੂਸਣਾ ਅਤੇ ਨੌਂ-ਦੋ- ਗਿਆਰਾਂ ਹੋ ਜਾਣ ‘ਤੇ। ਖੇਤ ਮਾਲਕ ਨੂੰ ਹਰ ਕੋਈ ਯਾਦ ਕਰਦਾ ਹੈ।  ਚੋਰੀ-ਚੋਰੀ ਅਤੇ ਫੜੇ ਜਾਣ ‘ਤੇ ਝੂਠ ਬੋਲਣਾ ਬਚਪਨ ਦੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਹੈ।  ਬਚਪਨ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਪੰਜਾਹ-ਪੰਜਾਹ ਤੱਕ ਦੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਦਾ ਅਨੋਖਾ ਸੰਸਾਰ ਹੈ।

ਦੋਸਤੋ, ਬਚਪਨ ਵਿੱਚ ਧੂੜ-ਮਿੱਟੀ ਵਿੱਚ ਖੇਡਣਾ, ਮੂੰਹ ‘ਤੇ ਚਿੱਕੜ ਪਾ ਕੇ ਚਿੱਕੜ ਖਾਣਾ ਕਿਸ ਨੂੰ ਯਾਦ ਨਹੀਂ?  ਅਤੇ ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮਾਂ ਦੀ ਪਿਆਰ ਭਰੀ ਝਿੜਕ ਅਤੇ ਰੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮਾਂ ਦੀ ਪਿਆਰ ਭਰੀ ਛੋਹ ਕਿਸ ਨੂੰ ਯਾਦ ਨਹੀਂ?  ਸਾਰਾ ਬਚਪਨ ਇਹਨਾਂ ਸ਼ੈਤਾਨੀਆਂ ਨਾਲ ਭਰਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ, ਇਸੇ ਕਰਕੇ ਅੱਜ ਵੀ ਅਸੀਂ ਕਹਿੰਦੇ ਹਾਂ, ਜੇ ਅਸੀਂ ਵੀ ਬੱਚੇ ਹੁੰਦੇ ਤਾਂ ਸਾਡਾ ਨਾਂ ਗਬਲੂ-ਬਬਲੂ ਹੁੰਦਾ, ਸਾਨੂੰ ਲੱਡੂ ਖਾਣ ਨੂੰ ਮਿਲਦੇ। ਦੁਨੀਆ ਤੁਹਾਨੂੰ ਜਨਮਦਿਨ ਮੁਬਾਰਕ ਕਹੇਗੀ.

ਦੋਸਤੋ, ਜੇਕਰ ਅਸੀਂ ਆਪਣੀ ਜਵਾਨੀ ਦੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰੀਏ ਤਾਂ ਸਾਡੇ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਹੋਰ ਕੜੀਆਂ ਜੁੜ ਗਈਆਂ ਹਨ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਮਾਂ-ਬਾਪ, ਭੈਣ-ਭਰਾ, ਪਤੀ, ਪਤਨੀ, ਸੱਸ ਅਤੇ ਸਹੁਰਾ। ਇਹ ਰਿਸ਼ਤੇ ਆਸਾਨੀ ਨਾਲ ਜੁੜ ਗਏ, ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਬਚਪਨ ਦੇ ਮੁਕਾਬਲੇ ਕੁਝ ਬਿਹਤਰ ਸਨ, ਪਰ ਹੁਣ ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਚੰਗੇ ਜਾਂ ਮਾੜੇ, ਮਜ਼ਬੂਤ ​​​​ਜਾਂ ਕਮਜ਼ੋਰ ਬਣਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਾਂ, ਇਹ ਸਾਡੇ ‘ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਅਤੇ ਆਪਸੀ ਸਮਝ ਨਾਲ ਜੋੜਦਾ ਹੈ।ਅਤੇ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਜੋ ਰਿਸ਼ਤਾ ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਨਾਲ ਬਣਦਾ ਹੈ, ਉਸਨੂੰ ਤੋੜਨਾ ਬਹੁਤ ਔਖਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।  ਅਤੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਵਿੱਚ ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਜਜ਼ਬਾਤ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ ਉਹ ਸਮਾਜ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਦਿਖਾਵੇ ਲਈ ਰਹਿ ਸਕਦੇ ਹਨ ਪਰ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੱਕ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ।ਹੁਣ, ਪਤੀ- ਪਤਨੀ ਇਕ ਦੂਜੇ ਤੋਂ ਅਣਜਾਣ ਹਨ, ਨਾ ਹੀ ਉਹ ਖੂਨ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਹੋਏ ਹਨ।  ਫਿਰ ਵੀ, ਉਹ ਇੱਕ-ਦੂਜੇ ਲਈ ਬਹੁਤ ਖਾਸ ਹਨ ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਆਪਸੀ ਸਮਝ ਅਤੇ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਹਮੇਸ਼ਾ ਇੱਕਠੇ ਰੱਖਦੀਆਂ ਹਨ।  ਅਤੇ ਕਈ ਥਾਵਾਂ ‘ਤੇ ਖੂਨ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਵੀ ਕਮਜ਼ੋਰ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਜਿਵੇਂ ਭਰਾ ਸੰਗ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ, ਭੈਣ-ਭਰਾ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ ਅਤੇ ਪਤੀ-ਪਤਨੀ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ।

ਦੋਸਤੋ, ਜੇਕਰ ਸਮੇਂ ਦੇ ਨਾਲ ਬਦਲਦੇ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰੀਏ ਤਾਂ ਆਪਸੀ ਪਿਆਰ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਨੂੰ ਬਰਕਰਾਰ ਰੱਖਣ ਲਈ ਸਹਿਣਸ਼ੀਲਤਾ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਬਹੁਤ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਚਾਹੇ ਉਹ ਪਤੀ- ਪਤਨੀ ਦਾ ਹੋਵੇ, ਜਾਂ ਭੈਣ-ਭਰਾ ਦਾ ਹੋਵੇ। ਸਹੁਰਾ ਅਤੇ ਨੂੰਹ, ਜੇਕਰ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਨੂੰ ਮਿੱਠਾ ਰੱਖਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਪੁਰਾਣੇ ਦਿਨ ਵਾਪਸ ਲਿਆਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਸਾਨੂੰ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਨਜ਼ਰਅੰਦਾਜ਼ ਕਰਨਾ ਪਵੇਗਾ, ਸਬਰ ਰੱਖਣਾ ਪਵੇਗਾ ਅਤੇ ਸਮਾਂ ਆਉਣ ‘ਤੇ ਕੁਰਬਾਨੀਆਂ ਵੀ ਕਰਨੀਆਂ ਪੈਣਗੀਆਂ, ਭਾਵੇਂ ਕਿ ਇਹ ਗਰਮੀਆਂ ਦੀ ਰਾਤ ਹੈ।ਕੂਲਰ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਸੌਣਾ ਹੋਵੇ ਜਾਂ ਜੂਨ ਦੀ ਦੁਪਹਿਰ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਭਰਾ ਦੇ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਸਕੂਲ ਤੋਂ ਲਿਆਉਣਾ, ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਲਈ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਅਤੇ ਸਤਿਕਾਰ ਦੂਜੇ ਸਭ ਤੋਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਕਾਰਕ ਹਨ ਜੋ ਬਚਪਨ ਦੇ ਧਾਗੇ ਵਿੱਚ ਬੱਝੇ ਰਹਿਣਗੇ ਪਰਿਵਾਰਕ ਏਕਤਾ ਘਰ ਦੇ ਸਾਰੇ ਮੈਂਬਰਾਂ ਵਿੱਚ ਸਤਿਕਾਰ ਅਤੇ ਆਪਸੀ ਪਿਆਰ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਪੈਦਾ ਕਰਨਾ ਬਹੁਤ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ।

ਦੋਸਤੋ, ਜੇਕਰ ਪੁਰਾਣੇ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਅਤੇ ਮੌਜੂਦਾ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਦੇ ਖੁਸ਼ਹਾਲ ਦਿਨਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰੀਏ ਤਾਂ ਅਜੋਕੇ ਸੰਦਰਭ ਵਿੱਚ ਸਾਨੂੰ ਪੁਰਾਣੇ ਦਿਨਾਂ ਦੀ ਬਹੁਤ ਯਾਦ ਆਵੇਗੀ ਕਿਉਂਕਿ ਅੱਜ ਪਿਆਰ, ਭਾਵਨਾ, ਸਤਿਕਾਰ, ਸਹਿਣਸ਼ੀਲਤਾ ਅਤੇ ਸੰਵੇਦਨਸ਼ੀਲਤਾ ਮੁਕਾਬਲਤਨ ਘੱਟ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਖਟਾਸ ਆ ਗਈ ਹੈ। ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਇਹ ਉਦੋਂ ਹੀ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸਵਾਰਥੀ ਅਤੇ ਹੰਕਾਰੀ ਹੋਣ ਲੱਗਦੇ ਹਾਂ, ਇਸ ਲਈ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਥੋੜਾ ਜਿਹਾ ਜਾਣ ਦਿਓ ਕਿਉਂਕਿ ਹਰ ਕੋਈ ਗਲਤੀ ਕਰਦਾ ਹੈ.ਇਹ ਉੱਥੇ ਹੀ ਹੈ।ਆਪਣੀ ਭਾਸ਼ਾ ਨੂੰ ਸੁਧਾਰੋ ਕਿਉਂਕਿ ਸਾਡੇ ਬੋਲਣ ਦਾ ਤਰੀਕਾ ਦੂਜੇ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਦੂਜੇ ਵਿਅਕਤੀ ਦੇ ਮਾੜੇ ਗੁਣਾਂ ਦੀ ਬਜਾਏ ਉਸ ਦੇ ਚੰਗੇ ਗੁਣਾਂ ਵੱਲ ਵਧੇਰੇ ਧਿਆਨ ਦਿਓ। ਆਪਣੇ ਫਰਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਸਮਝੋ ਅਤੇ ਦੂਜੇ ਵਿਅਕਤੀ ਦਾ ਧਿਆਨ ਰੱਖੋ ਅਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ, ਆਪਣੀ ਗਲਤੀ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਨਾ ਸਿੱਖੋ  ਮਾਫੀ ਮੰਗੋ, ਆਪਣੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਨੂੰ ਤੰਗ ਨਾ ਕਰੋ, ਬਿਨਾਂ ਸੋਚੇ-ਸਮਝੇ ਕੁਝ ਨਾ ਕਰੋ, ਭਾਵ, ਆਪਣੇ ਗੁੱਸੇ ਨੂੰ ਕਾਬੂ ਕਰਨਾ ਸਿੱਖੋ, ਕਿਉਂਕਿ ਜਦੋਂ ਕਿਸੇ ਨੇ ਗੁੱਸੇ ਵਿਚ ਕੁਝ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਸਭ ਠੀਕ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜੇ ਕਿਸੇ ਨੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕਿਹਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਇਸਨੂੰ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਨਾ ਲਓ ਅਤੇ ਮਾਫ਼ ਕਰਨਾ ਸਿੱਖੋ.  ਜੇਕਰ ਗੱਲ ਬਹੁਤ ਵੱਧ ਗਈ ਹੈ ਤਾਂ ਕੁਝ ਦਿਨਾਂ ਲਈ ਉਸ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਨਾ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿਓ, ਕੁਝ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਸਭ ਕੁਝ ਠੀਕ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ, ਜਜ਼ਬਾਤ ਹੀ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਦੀ ਜਾਨ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਇਸ ਲਈ ਹਮੇਸ਼ਾ ਆਪਣੀਆਂ ਚੰਗੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਗਟਾਵਾ ਕਰਦੇ ਰਹੋ।

ਇਸ ਲਈ, ਜੇਕਰ ਅਸੀਂ ਉੱਪਰ ਦਿੱਤੇ ਸਾਰੇ ਵਰਣਨ ਦਾ ਅਧਿਐਨ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣ ਕਰੀਏ, ਤਾਂ ਸਾਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗੇਗਾ ਕਿ ਅਜੋਕੇ ਡਿਜੀਟਲ ਯੁੱਗ ਵਿੱਚ ਵੀ, ਕੋਈ ਮੇਰੇ ਬੀਤ ਚੁੱਕੇ ਦਿਨਾਂ ਨੂੰ ਵਾਪਸ ਕਰਨ ਦੀ ਤਾਂਘ ਕਿਉਂ ਰੱਖਦਾ ਹੈ? ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਚੰਗੇ ਬੀਤ ਚੁੱਕੇ ਦਿਨਾਂ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ ਅਤੇ ਸਕਾਰਾਤਮਕ ਉਪਾਵਾਂ ‘ਤੇ ਵਿਚਾਰ ਕਰਨਾ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹੈ।

-ਕੰਪਾਈਲਰ ਲੇਖਕ – ਟੈਕਸ ਮਾਹਿਰ ਕਾਲਮਨਵੀਸ ਸਾਹਿਤਕ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਲੇਖਕ ਚਿੰਤਕ ਕਵੀ ਸੰਗੀਤ ਮਾਧਿਅਮ ਸੀਏ(ਏ.ਟੀ.ਸੀ) ਐਡਵੋਕੇਟ ਕਿਸ਼ਨ ਸਨਮੁਖਦਾਸ ਭਵਨਾਨੀਨ ਗੋਂਡੀਆ ਮਹਾਰਾਸ਼ਟਰ 9284141425